Ik kwam voor de eerste keer in Herbeumont in de zomer van 1978. Wist ik veel dat amper een jaar voordien zoniet de allerlaatste, dan toch een van de laatste, leisteengroeven van Herbeumont werd gesloten, namelijk "La Morépire" op de splitsing van de weg van Cugnon naar enerzijds de weg naar Bertrix en anderzijds de weg naar Saint-Médard. Wanneer men van het station van Bertrix komt ligt deze steengroeve net voorbij de wegsplitsing links. Deze voormalige leisteengroeve -in dit geval eigenlijk een heuse ondergrondse mijn- is ondertussen een toeristische attractie geworden die kan worden bezocht. Het is reeds lang een droom van mij om daar met "Destijds... in Herbeumont" een excursie naar te organiseren.   Wat ik mij wel herinner is dat er nog her en der overblijfselen te vinden waren aan deze industrie die -weliswaar mits zeer hard labeur- relatieve welvaart bracht in de streek en waar ook de voormalige spoorlijn Bertrix - Muno enig bestaansrecht mee verwierf. Wanneer men toen in "Prince de Liège" op vakantie was*, kwam men tijdens de wandelingen onvermijdelijk de restanten van dergelijke leisteengroeven tegen. Ook vandaag de dag zijn er nog dergelijke getuigen terug te vinden in het landschap. Belangrijkste verschil met 1978 is wel dat de terreinen er toen nog bijlagen alsof ze net waren verlaten en dat er elk moment opnieuw leisteenarbeiders konden komen opdagen. Op de volgende pagina's wordt dieper ingegaan op deze vroeger voor de streek zo belangrijk economische activiteit. In deel 1 wordt dieper ingegaan op het leisteenmuseum en in deel 2 wordt het leven en werken in de voormalige leisteenmijn geëvoceerd.  Nico Callens -------------- * Toen duurden de vakantiekampen nog 3 weken en waren er op het vakantiedomein zelf beduidend minder activiteiten zodat men onvermijdelijk veel meer de baan op hing dan vandaag de dag wellicht nog het geval is) |
De omgeving van het centrum‎ > ‎