Wat het weerbericht betreft: in de week voor de activiteit was het toch even het hart vasthouden want men beloofde ons regen en onweer. Uiteindelijk bleken de weergoden ons goedgezind want een stralend zonnetje en een vrij warme dag werden ons deel.

Voor mijzelf was het de eerste keer dat ik Planckendael bezocht en dit dierenpark heeft alvast mijzelf weten te bekoren en ik hoop dat ook de andere deelnemers aan deze activiteit hetzelfde kunnen zeggen.

 

Waar iedereen het wel mee eens was, is dat de toegemeten tijd in het dierenpark (van 12.30 uur tot 17.30 uur) te krap was. Voor een eerste kennismaking volstond dit maar dan diende men zich toch wel de reppen om het hele dierenpark doorlopen te hebben. Een aantal deelnemers hebben trouwens enkele delen van het park moeten overslaan.

 

Moraal van dit verhaal: wie echt op een ontspannen manier van Planckendael wil genieten, trekt daarvoor toch best een volledige dag uit. Ten minste als de kinderen al wat groter zijn want voor peuters en kleuters (èn hun ouders) blijft een bezoek aan Planckendael toch wel een vermoeiende bezigheid.

 

Anderzijds is Planckendael ook minder geschikt voor het bij mekaar houden van een homogene groep. Vandaar dat de groep van “Destijds... in Herbeumont” al snel in subgroepjes uit mekaar viel. Dat valyt niemand kwalijk te nemen want dit was eigen aan de bestemming.

Gelukkig dat het boottochtje vanuit het station van Mechelen naar het domein Planckendael mee in het programma stak want dat zorgde er dan weer voor dat het spreekwoord “Samen uit, samen thuis” in de praktijk kon worden omgezet en het groepskarakter van deze activiteit bevorderde.

 

 

Wat me uiteindelijk nog het meest verheugt, is dat met deze activiteit een aantal mensen die mekaar gedurende lange tijd uit het oog verloren waren, weer werden samengebracht. Zo vond ik het ontzettend tot dat bijvoorbeeld Veerle Van Audenaert en echtgenoot Koen De Ryck via het tijdschriftje opnieuw in contact waren gekomen met Veerle Laroy en Johan De Mey. Belangrijk daarbij was dat in het verlengde van enkele voorafgaande telefonische contacten deze gezinsuitstap naatr Planckendael voor deze twee Herbeumont-koppels pur sang dè gelegenheid was om mekaar voor het eerst in jaren nog eens terug te zien.

Als dit het nut van de (eerste) campagne van “Destijds... in Herbeumont” niet bewijst, dan weet ik het niet meer. Mij maken dergelijke reünies alvast zeer gelijke. Het bijzonderste is dan ook dat “Destijds... in Herbeumont” er blijft in slagen om Herbeumontezen die mekaar jaren uit het oog zijn verloren, weer bij mekaar samen te brengen.

Nico Callens
mei 1999